Ey İnsanlar!

Ronald kasabanın tam merkezine bir sandık koymuş, üzerine çıkıp boğazını temizledikten sonra bağırmaya başlamıştı:

"En İnsanlar! Ülkemizdeki vampir, kurtadam, zombi gibi bilimum yaratıklara karşı, kral yetersiz kalıp bir çözüm bulamıyor! Kralı devirip yönetime biz, yani halk geçmeliyiz! Bunun için benimle olacaklar buraya gelsin!"

Ronald'ın bu seslenişi üzerine yoldan geçen bir adam durdu ve Ronald ile konuşmaya başladı:



"Kralın doğru dürüst yönetemediği apaçık ortada dostum, ama sen ben ve bir kaç kişi onun koca ordusunu yok edemeyiz. Buna devam edersen seni zindana bile atabilirler. Bence vazgeç..."

Ronald ilgi gördüğüne sevindi ve cevap verdi:

"Sen ben diye diye yüzlerce kişi edebiliriz yoldaş. Ne dersin? Kralı devirmeye var mısın? Eğer pes edeceksen lütfen bana katılma... Amacımız devleti ortadan kaldırıp özgür olmaktır. Devlet varsa özgürlük yoktur. Özgürlük olduğunda devlet olmayacaktır."

"O kadar iyi konuşuyorsun ki, sana katılmamam aptallık olur dostum. Bu arada adım Rozon." dedi adam. "Kılıcımla birlikte bu savaşa varız."

Bu sırada başka bir adam sözünü kesti:



"Çok güzel anlattın adamım. Siyah olduğum için ve kolum olmadığından ben de hep hor görülüyorum. Köklü bir değişimin zamanı geldi. Ben de sizinleyim. İsmim Xavier."

Ronald duygulanmıştı, dolan gözlerini silerek "Rozon... Xavier... Teşekkür ederim size yoldaşlar. Bugün 2 olan sayımız yarın 20, sonra 200 ve 2000 olacaktır elbet. Yeterli sayıya ulaşılınca da kaleye saldıracağız. Şiddet,elbette, bizim düşüncelerimize yabancıdır ama kralı devirmenin başka yolu yoktur. Şimdilik bu kadar yeter. Hana gidip bir oda kiralayalım." dedi ve üçü oradan gittiler...

Onların uzaklaşmasını gizlice izleyen Merlon bıyık altından gülerek kendi kendine "İsyancılar ha? Çok iyi..." dedi ve bir şeyler mırıldanarak aniden ortadan kayboldu.