Chakara'nın Peşinde..

Merlon bahçenin eski paslı kapısını ittirdi. Kapı bir gıcırtıyla savrularak açıldı. Merlon ağır adımlarla yerdeki kurumuş yaprakları ezerek bahçeye girdi. Biraz ilerledikten sonra yosun tutmuş taştan bir kaplan heykelinin karşısında durdu. Cüppesinin iç cebinden bir parşömen çıkarıp değişik bir dilde mırıldandı..

Büyülü sözlerin ardından kaplan heykelinin ağızı gürültüyle açıldı ve o küçük bölmede, küçük, eski, ahşap bir sandık duruyordu. Sandığın üzerinde farklı bir dilde -muhtemelen soyu tükenmiş bir dil- garip bir yazı vardı: "Não aperto bis che dag..."

Merlon hiç tereddüt etmeden sandığı iki eliyle açtı. İçinden sararmış, eski bir kâğıt çıkardı. Kendi parşömeniyle, bu eski kâğıdı büyüyle birleştirdi. Kâğıttan kıvılcımlar fışkırdı. Merlon kâğıdı yere koydu. Kağıt alev aldı. Alevler büyüdü büyüdü ve geride büyük bir kaplan bırakarak söndü.



Merlon kaplanın yanına giderek onu sevdi ve bir büyülü söz mırıldanıp kaplanı tekrar kâğıda çevirdi. Yerden kağıdı aldı ve geldiği gibi gitti...